Vervolg

Hee daar ben ik weer! Ik probeer er elke week iets op te zetten maar merk dat ik het nog best wel druk heb hier, stage, school, eten, slapen en veel leuke dingen doen natuurlijk.

Waar was ik gebleven. Iedere donderdag ga ik met de Communitie visite mee het dorp in om baby's te wegen. Dit is net als het consultatie bureau in Nederland. We moesten er om half 9 zijn. Wij mooi om 8:15 aanwezig zodat wij alvast onze mooie groene jurkjes konden aan doen. En maar wachten wachten wachten.. en daar was ze dan om half 10. Hier moet je niet zijn als je van een strakke planning bent. Maar vooruit daar gingen we dan te voet naar het dorp. Lekker in de brandende zon en ik ben weer zo dom om mij niet in te smeren.

Bij aankomst in het dorp werden er gelijk wat stoelen en een tafel klaargezet onder een boom, lekker in de schaduw. De weegschaal werd aan de boom gehangen en we gingen een ronde lopen om iedereen te laten weten dat wij er waren.
Nou daar gingen de baby's dan, naakt in een broektasje aan de boom (weegschaal). Zag er wel schattig uit. Eentje moest er zelfs plassen.
Het is eigenlijk gewoon het zelfde als in Nederland. De moeders hebben hier ook een groeiboekje om de ontwikkeling van het kind in de gaten te houden.

Om half 12 was het alweer gedaan en mochten we alweer naar huis. Lekker een middagje vrij.

Toen we vrijdag weer op de afdeling stonden waren er studenten van de universiteit in Ada. Zij komen ook iedere week om een dagje mee te lopen. Na de rapportage ronden vroegen de studenten of we hun volgde. We kwamen uit bij de Communitie waar er nog meerdere studenten zaten. Het bleek dat we een les gingen volgen. De leraar kreeg de beamer niet aan de praat en er was geen bord om op te schrijven tja wat doe je dan. Iedereen naar een kleine laptop laten kijken en wat papier aan de muur plakken met plakband. Gelukkig stelde ze geen vragen want ik was niet echt aan het opletten.
Weer terug bij de afdeling sloot ik aan bij de artsenvisite. Ik was niet de enige, want we stonden uit eindelijk met 10 verpleegkundige en studenten in een te kleine kamer waar 8 personen te dicht bij elkaar liggen. Er was een man die een drain kreeg van de arts. Daarvoor moet een scherm gehaald worden (1,5 meter) die er voor moest zorgen dat niet iedereen het kon zien. Nou iedereen kon mooi mee genieten. En wij met z'n 10e stonden er ook nog eens omheen. Ja privacy kennen ze hier niet echt.
Ook steriel werken is niet hun beste kant. Een student moest een wond gaan schoonmaken. Dit moest steriel gebeuren dus zij doet redelijk goed haar steriele handschoenen aan. En dan is het de bedoeling dat je steriel blijft staan en alleen maar steriele voorwerpen aan raakt. Maar nee ze pakt een vieze doek en legt dit onder het been. Ze is dus niet meer steriel. Gaat ze vervolgens met haar handen omhoog staan omdat ze niks mag aanraken. Ik dacht echt 'hallo, kijk wat je net voor vieze handdoek gepakt hebt'.
Dan heb je nog zoiets met injecties klaar maken. Gewoon alles zonder handschoenen en als er teveel in je spuit zit spuit je het er toch lekker uit. Kijken ze mij raar aan als ik even een stapje achter uit doe zodat ik het niet op mij krijg. Deze moest gezet worden bij een meisje dat heel erg bang was voor de spuit. De eerste keer dat ze hem wilde zetten prikte ze maar de naald was niet goed. De tweede keer wilde de student proberen maar die kreeg de naald er niet verder in. Toen deed de andere verpleegkundige het aar voor de derde keer in de bil van dat meisje geprikt en ze was al zo bang en aan het huilen.

Ook ben ik mee geweest naar de röntgen. Het was een oude man (nu inmiddels overleden) die een foto moest laten maken van zijn longen. De familie moest mee om de man te helpen met uitkleden en op de röntgen tafel te leggen. Familie doet hier echt heel veel, hier is dat niet de taak van de verpleegkundige om de patiënten te begeleiden. Na de röntgen moest de familie gelijk afrekenen. Zo gaat dat hier.

Na stage nog lekker wat gaan drinken bij het Freedom café met Ashley en Desmond om de week af te sluiten.

In het weekend hebben we niet heel veel gedaan. We hadden nog niet iets op de planning staan. We zijn wat resorts gaan bekijken voor de ouders van Marlieke. We dacht ook even lekker te gaan zwemmen bij het eerste resort. Nou er kwamen toch een paar zwarte wolken aan. Toen maar binnen een lekkere pizza gegeten. Ik had eerst een andere pizza in gedachten maar hier moet je altijd een tweede keus achter de hand hebben. Het komt vaak voor dat ze het niet hebben.
Toen we bij het laatste resort aan kwamen keek ik mijn ogen uit. Dat ben helemaal vergeten dat je in Ghana zit. Wat groot, mooi en luxe daar. En gratis wifi ook altijd fijn haha.
'S avonds thuis een lekker een bouillon soepje gemaakt. Dat is tot nu toe vaak ons avond eten omdat we niet veel honger hebben. Heel slecht eigenlijk. We mogen het van Desmond ook niet meer eten, want dat is niet normaal.

Zondag lekker uitgeslapen tot wel 6 uur! Hier is er dan niet veel te doen. Vele gaan naar de kerk en dan naar het strand ofzo. De kraampjes voor boodschappen zijn dan ook niet allemaal open. Dus hebben we maar de was gedaan. We kwamen eerst niet verder dan alleen de witte was want toen was het water op.. Gelukkig niet veel later konden we verder en zijn we hier de hele ochtend mee bezig geweest. Weer een drankje gaan doen en wat geskyped met het thuisfront.

Maandag weer gewoon naar stage. Dit is iedere dag wel een beetje het zelfde. Je controleert of de avonddienst alles heeft gedaan, dan wacht je op de arts, dan proberen we een pauze te nemen en dan nog de medicatie ronden.

Ik had mijn malaria pil 's avonds ingenomen maar die was niet echt goed gevallen of zo. Het voelde alsof hij nog in mijn keel vast zat. 's Nachts werd ik ook wakker met hele erge pijn en kost nijgingen. Dit heeft nog wel de hele dag geduurd.

Maar toen woensdag was de druppel die de emmer deed overlopen. Het Marlieke even te veel. Dit was bij mij ook nog wel een keer gebeurd. Ik heb me al een paar keer moeten inhouden. Het begon die dag dat ze vroegen of wij gelovig waren. Toen wij nee zeiden werd er een soort negeerstand ingeschakkeld bij hun. Later die ochtend hadden we genoeg van alles en heel die week hoe zij hun gedragen tegen ons. We zijn naar Ashley gegaan en hebben een afspraak gemaakt met Vivian de hoofdzuster om de situatie te bespreken. Die dag hebben we er nog maar een leuke dag van gemaakt om het even te vergeten. Lekker gegeten en naar het strand geweest.

Uit het gesprek met Vivian is gekomen dat we ons moeten aanpassen, want het is hun cultuur. Zij kennen geen emotie. Wel zijn de zusters er op aangesproken dat wij geen honden zijn. En als ons iets niet aanstaat moeten we het gelijk zeggen. Vaak veranderen ze dan een beetje omdat ze bang zijn dat we weer naar Vivian gaan en ze ontslag krijgen.

Deze donderdag kwamen wij pas tegen 10 uur aan omdat we een gesprek hadden met Vivian de hoofdzuster. Daar was ze niet zo blij mee. Ze zei ''omdat ik jullie vorige week heb laten wachten laten jullie mij nu wachten ofwat''. Ik kon er wel om lachen. Gelukkig begreep ze het en gingen we weer te voet naar een ander dorp. Nou mochten Marlieke en ik alles doen. Baby's wegen en in het groeiboekje zetten. Nou er was even paniek hoor. De moeders gooien de boekjes gewoon op tafel en dan moeten wij maar in de gaten houden welke baby dat ook al weer was. Nu hadden we dus even niet op gelet en wisten niet meer wie welke baby er al geweest was en wie we nou al gewogen hadden. Ze lijken hier zo erg op elkaar. Maar we zijn er uit gekomen hoor haha.

Maar toen... Marlieke: OMG Marjolein er zit een slang onder je stoel! Dit was dus echt geen prettig gevoel. Toen onze collage het ook zag en begon te gillen wist ik dat het niet goed zat. Iedereen begon te gillen waardoor hij gelukkig weg ging. Het was een klein dun slangetje van 50 cm ofzo maar heel gevaarlijk blijkbaar. Dat was wel even schrikken.

Het is hier lekker 32 graden echt zweetweer. Vandaag (zaterdag) komen de Nederlandse meiden uit Golukwati 2 weken naar ons. Hun stage zit erop dus komen ze bij ons vakantie vieren.

Dit was mijn weekje weer!